Nederland(s), feestdag(en) en weer

Na een periode van radiostilte maar weer eens een blog.
Zoals ik in mijn vorige blog typte ging in naar Nederland! Na een vroege dienst en twee nachten waarbij ik in totaal zo’n 6 uur had geslapen ging ik met de bus richting het vliegveld in Bologna. Daar aangekomen ging ik keurig in de rij staan om in te checken op de vlucht naar Eindhoven. En ik viel van de ene verbazing in de andere. Want weet je dat de helft van alle mensen (of meer) die vanuit Italië naar Nederland vliegt gewoon Nederlands praat! Ja zul je denken, natuurlijk! Maar voor mij was dat zo raar! Na drie maanden bijna non stop Italiaans en Engels gesproken te hebben, begreep mijn hoofd gewoon niet dat het ook zo kan zijn dat hele groepen mensen Nederlands praten. En dat mensen in Nederland Nederlands praten, oke, maar dat er in Italië ineens zoveel mensen waren die Nederlands spraken, ik vond het werkelijk ongelofelijk. Ik stapte het vliegtuig in en aangezien ik met transavia vloog, sprak zelfs de bemanning van het vliegtuig Nederlands. Goedemiddag mevrouw, fijne vlucht. Ik viel van de ene verbazing in de andere. Het was zó raar.

En toen was ik eenmaal in Nederland waar alle mensen Nederlands praten. En helaas ging ik zelfs daar af en toe Italiaanse zinnen door mijn Nederlands heen gooien, tot ik dan weer dacht, ow ja, hier begrijpt niemand waar ik het over heb.. oeps.

In Nederland werd ik opgewacht door een heel welkoms comité, waarvoor dank! Het was heerlijk om in Nederland te zijn, om iedereen weer even te zien, om lekker in Katwijk in mijn eigen bedje te liggen, om weer even klarinet te spelen, gewoon lekker buiten in de tuin te zitten. Maar gelukkig vond ik het ook niet erg om weer terug te gaan naar Italië. De ene dag was ik nog in Nederland en de dag erna liep ik alweer stage in Italië. Inmiddels lijkt het al weer tijden geleden dat ik in Nederland was, terwijl het nog maar 2 weken geleden is.

Van de week waren Leonie en ik op stage .Wij werken nooit tegelijkertijd en zien elkaar dus alleen bij de overdacht. Op een gegeven moment zegt de verloskundige: Ilse en Leonie, jullie zitten in het Italiaans tegen elkaar te praten! Oeps, we zitten zo in de Italiaanse mode dat we zelfs met z’n tweeën Italiaans beginnen te praten.

Inmiddels hebben we ook een heel stel feestdagen gehad. Leonie en ik profiteren optimaal, want we vieren zowel de Italiaanse als de Nederlandse feestdagen haha. 25 april was het Bevrijdingsdag, 26 april koningsdag en 1 mei dag van de arbeid. Vrij zijn we niet, we werken gewoon door, maar we proberen toch een beetje in de feeststemming te komen. Met koningsnacht zijn we uit geweest (eventjes ) met onze oranje slingers om haha. En op koningsdag heb ik stroopwafels uitgedeeld en met een rood wit blauwe strik in het haar stage gelopen, en aan iedereen die het wilde weten uitgelegd dat het de giorno del re d’olanda was, de dag van de koning van Nederland.

Dan nog iets over het Italiaanse weer. De mensen hier zijn mooi weer gewend en dat merk je aan alles. Als het hier 20 graden is dan is het frisjes, kortom tijd voor de lange broek en de dikke jas. In het begin liep ik dan lekker in een t-shirtje op slippers en liepen er naast mij kinderen met de handschoenen aan en de wintermuts op. En niet één, nee, hele groepen kinderen dragen hier bij 20 graden een muts.
Inmiddels ben ook ik geïntegreerd, want ik denk ook: he, het is maar 20 graden, ik moet een jas aan en een vest en waar zijn mn schoenen en sokken ook alweer gebleven.
In de verloskamers is het ook constant zo’n 24 graden. Ik werk dan gewoon in mijn uniform met korte mouwen, maar mijn collega’s trekken dan ook gewoon keurig hun fleecevest aan, want het is wel frisjes hoor, op het werk..
Ik denk dat ze zichzelf zo stiekem voorbereiden op de echte zomer, want ik kan me zomaar voorstellen dat het dan echt 30 graden is in het ziekenhuis.

Over het ziekenhuis gesproken, ik heb er niet echt heel veel over te melden eigenlijk. Het gaat zo z’n gangetje, geen speciale of rare dingen gebeuren er eigenlijk. Ik kan ook steeds beter overweg met mn Italiaanse medestudentjes, dus dat is minder ruziemaken voor de bevallingen haha.

Wist je dat?
1. Sanne volgende week op visite komt?
2. Caitlin de week erna op visite komt?
3. Anne Meijer de week daarna op visite komt?
4. Ik dat allemaal super leuk vind!!!
5. Leonie en ik een heel schema hebben wie wanneer het bezoek dient te vermaken ;)
6. Ik zelf ook een vliegticket naar huis heb geboekt?
7. Mijn terugvlucht op 8 juni is?
8. als je me dan wil zien je snel moet zijn
9. ik op 10 juni alweer in Antwerpen ben om daar stage te gaan lopen om nog extra bevallingen te kunnen doen?


Ik spreek jullie binnenkort weer!
Ilse