Stroopwafels, accent en (toekomstige) vaders
Door: Ilse
Blijf op de hoogte en volg Ilse
15 April 2014 | Italië, Modena
Stoopwafels, accent en (toekomstige) vaders
Ik denk iedere keer; de eerste zin is de moeilijkste en die heb ik bij deze ook alweer overleefd ;)
Het gaat nog altijd goed hier. Heb na een wat rustige periode weer drie bevallingen in drie dagen gedaan, dus we gaan toch langzaam de goede kant op.
Sinds twee weken zijn onze lieve Italiaanse medestudentjes begonnen met stagelopen, en de oorlog is dus ontketend. Er zitten echte haaibaaien bij, als je even niet oplet hebben ze zo je vrouw of je bevalling “ingepikt”. Vechten voor iedere bevalling dus is het devies. We hebben hier met veel mensen hier over gesproken, want dit werkt voor ons echt niet fijn en er wordt gewerkt aan een oplossing. Ondertussen hopen we elke dag dat onze medestudenten een zeer ernstige ziekte oplopen, zodat ze niet op stage verschijnen en wij lekker alle bevallingen kunnen doen;)
Een oplossing is er echter al wel, namelijk: Stroopwafels! Mama en papa zijn hier twee weken geleden geweest en hebben toen stroopwafels meegenomen vanuit Nederland. Ik had de stroopwafels meegenomen naar een van mijn nachtdiensten en uitgedeeld. En nu weet ik dus hoe ik meer bevallingen kan krijgen, namelijk gewoon de verloskundigen omkopen met stroopwafels. Een van de verloskundige heeft bedacht dat ik maar een bedrijf moet beginnen met de import van stroopwafels. Wel leek het haar onhandig als ik gesnapt werd met een heel koffer vol stroopwafels: “Wat ze geloven nooit dat je daar geen drugs in gestopt hebt”. Juist. Ze kan inmiddels ook al Stroepwaffel zeggen, klinkt heel erg grappig. Ook weet ik nu door haar dat er een Italiaanse wikipediapagina is over de stroopwafel (jaja, ze heeft het opgezocht), zie daarvoor it.wikipedia.org/wiki/stroopwafel.
Deze verloskundige schijnt sowieso meer over Nederland te weten dan Leonie en ik, aangezien ze laatst allemaal moeilijke vragen ging stellen over hoe het kon dat Regina Beatrice protestants was en ze toch met katholiek claus getrouwd was. Ja, heb ik me ook altijd afgevraagd…
Sommige dingen die in Nederland heel gemakkelijk zijn, kunnen in een ander land ineens toch heel moeilijk zijn. Probeer maar eens naar een supermarkt te gaan en dan een pakje met zelfrijzend bakmeel te kopen… Alle pakjes lijken op elkaar en een woorden boek waar het woord zelfrijzend bakmeel instaat hebben wij niet eerlijk gezegd. Helaas kwam Leonie uiteindelijk terug met aardappelzetmeel, wat we gelukkig ontdekte voordat we het in de taart gedaan hadden. Uiteindelijk hebben we met behulp van internet van gewoon meel en bakpoeder zelfrijzend bakmeel gemaakt en volgens Leonie was de taart goed gelukt!
Toekomstige vaders.. Je hebt bepaalde categorieën vaders, ik denk overal ter wereld. Je hebt de man van wie de vrouw per ongeluk zwanger geraakt lijkt te zijn. Deze mannen hebben nog nooit een levende baby aangeraakt en vragen de meest rare dingen. Als je na de bevalling tegen deze vaders zegt: wilt u de baby even vasthouden? kijken ze je heel erg bang aan en zeggen dan, Ehh, neee, doen we morgen wel. Waarna ik ze toch die baby in de handen duw, want voor alles moet een eerste keer zijn. Deze mannen proberen baby’s ondersteboven aan te leggen aan de borst voor de borstvoeding (oke, dan hebben ze al wel punt 1: hoe houd ik een baby vast overwonnen) en laten de vrouwen het zelf maar uitzoeken, waarbij ze wel af en toe zeggen: goed zo schat, je doet het heel goed, waarschijnlijk omdat ze geen enkel idee hebben hoe zoiets moet.
Dan zijn er ook de encyclopedievaders. Deze mannen lijken elk babyboek wat er is uit hun hoofd geleerd te hebben om maar niet onder te hoeven doen voor hun vrouw die er zogenaamd meer verstand van zou hebben. Als een man ineens aan je vraagt: En zitten we nu in de prodromische fase, de arbeid of de expulsieve fase, dan moet je toch echt even je lachen inhouden.
Mijn favoriete types zijn de machotypes en daar zijn er heel veel van in Italië. Ik ben een stoere vent en zo’n baby kan ik echt wel aan. Totdat.. Ze zien dat hun vrouw pijn heeft en tot huilens toe naast het bed zitten als een zielig hoopje of de onderkant van hun vrouw bekijken tijdens of vlak na de bevalling of ze de navelstreng door mogen knippen. Dan zijn de macho types ineens een stuk minder macho. En dat blijft leuk.
Tenslotte is daar natuurlijk ook nog de echte metroman die zichzelf volledig in dienst stelt van zijn bevallende vrouw. Ze hoeft maar ergens naar te kijken en tadaa, hij heeft het al voor haar gehaald, gedaan etc. etc. Zij heeft pijn en hij zal er alles aan doen om die pijn te verlichten. Hij haalt eten, masseert, doet ademoefeningen, niks is hem te gek.
Welk soort man het beste is, geen idee. Maar voor mij als omstander blijft het heel leuk om dit zo te zien. Er staat denk ik ergens in de handleiding voor Italiaanse stellen: draag makkelijke kleding als u komt bevallen, want heel veel mannen dragen hier trainingsboeken tijdens de bevalling, alsof aanwezig zijn bij een bevalling een topsport is. Daarover gesproken, vandaag had ik een enige metrovader die op een gegeven moment volgens mij dacht dat hij een voetbalelftal aan het coachen was in plaats van zijn vrouw helpen bij het bevallen: (in de handen klappend) Ja ja, je kunt het wel, zet hem op, heel goed. En toen hij er ook nog bij begon te dansen hield ik het echt bijna niet meer van het lachen. Wat een feest, al die vaders.
Dan nog het ontbrekende woord uit de titel: accent. En dat is iets waar ik heel trots op ben. Ja, zegt een verloskundige, jij hebt een echt accent. Ik denk, o nee, ik klink als een Nederlander die probeert Italiaans te praten.. Nee zegt ze, je hebt echt het accent van hier, je praat echt Modeneens Italiaans. Wouw! Voor mij klinkt persoonlijk al het Italiaans als Italiaans en daarmee basta, maar ondertussen blijk ik ook nog gewoon een modenese S te hebben (wat dat mag zijn, geen idee). Dus in plaats van dat de mensen zeggen: ow, je bent een echte Brabander kunnen ze nu zeggen: Ow, je bent een echte Modenese.
Deze week heb ik het heel druk, probeer 48 uur in 5 dagen te werken om dan zaterdagmiddag NAAR NEDERLAND TE VLIEGEN!! Ik heb “paasvrij” en ga dus een paar dagen kijken hoe het in Nederland is. Heb er echt enorm veel zin in, eventjes weg van steeds maar hetzelfde riedeltje hier en ik vind het ook leuk om mijn familie in Nederland weer te zien.
Ci vediamo dopo,
Un bacio,
La sua studentessa ostetricia Ilsa
Ik denk iedere keer; de eerste zin is de moeilijkste en die heb ik bij deze ook alweer overleefd ;)
Het gaat nog altijd goed hier. Heb na een wat rustige periode weer drie bevallingen in drie dagen gedaan, dus we gaan toch langzaam de goede kant op.
Sinds twee weken zijn onze lieve Italiaanse medestudentjes begonnen met stagelopen, en de oorlog is dus ontketend. Er zitten echte haaibaaien bij, als je even niet oplet hebben ze zo je vrouw of je bevalling “ingepikt”. Vechten voor iedere bevalling dus is het devies. We hebben hier met veel mensen hier over gesproken, want dit werkt voor ons echt niet fijn en er wordt gewerkt aan een oplossing. Ondertussen hopen we elke dag dat onze medestudenten een zeer ernstige ziekte oplopen, zodat ze niet op stage verschijnen en wij lekker alle bevallingen kunnen doen;)
Een oplossing is er echter al wel, namelijk: Stroopwafels! Mama en papa zijn hier twee weken geleden geweest en hebben toen stroopwafels meegenomen vanuit Nederland. Ik had de stroopwafels meegenomen naar een van mijn nachtdiensten en uitgedeeld. En nu weet ik dus hoe ik meer bevallingen kan krijgen, namelijk gewoon de verloskundigen omkopen met stroopwafels. Een van de verloskundige heeft bedacht dat ik maar een bedrijf moet beginnen met de import van stroopwafels. Wel leek het haar onhandig als ik gesnapt werd met een heel koffer vol stroopwafels: “Wat ze geloven nooit dat je daar geen drugs in gestopt hebt”. Juist. Ze kan inmiddels ook al Stroepwaffel zeggen, klinkt heel erg grappig. Ook weet ik nu door haar dat er een Italiaanse wikipediapagina is over de stroopwafel (jaja, ze heeft het opgezocht), zie daarvoor it.wikipedia.org/wiki/stroopwafel.
Deze verloskundige schijnt sowieso meer over Nederland te weten dan Leonie en ik, aangezien ze laatst allemaal moeilijke vragen ging stellen over hoe het kon dat Regina Beatrice protestants was en ze toch met katholiek claus getrouwd was. Ja, heb ik me ook altijd afgevraagd…
Sommige dingen die in Nederland heel gemakkelijk zijn, kunnen in een ander land ineens toch heel moeilijk zijn. Probeer maar eens naar een supermarkt te gaan en dan een pakje met zelfrijzend bakmeel te kopen… Alle pakjes lijken op elkaar en een woorden boek waar het woord zelfrijzend bakmeel instaat hebben wij niet eerlijk gezegd. Helaas kwam Leonie uiteindelijk terug met aardappelzetmeel, wat we gelukkig ontdekte voordat we het in de taart gedaan hadden. Uiteindelijk hebben we met behulp van internet van gewoon meel en bakpoeder zelfrijzend bakmeel gemaakt en volgens Leonie was de taart goed gelukt!
Toekomstige vaders.. Je hebt bepaalde categorieën vaders, ik denk overal ter wereld. Je hebt de man van wie de vrouw per ongeluk zwanger geraakt lijkt te zijn. Deze mannen hebben nog nooit een levende baby aangeraakt en vragen de meest rare dingen. Als je na de bevalling tegen deze vaders zegt: wilt u de baby even vasthouden? kijken ze je heel erg bang aan en zeggen dan, Ehh, neee, doen we morgen wel. Waarna ik ze toch die baby in de handen duw, want voor alles moet een eerste keer zijn. Deze mannen proberen baby’s ondersteboven aan te leggen aan de borst voor de borstvoeding (oke, dan hebben ze al wel punt 1: hoe houd ik een baby vast overwonnen) en laten de vrouwen het zelf maar uitzoeken, waarbij ze wel af en toe zeggen: goed zo schat, je doet het heel goed, waarschijnlijk omdat ze geen enkel idee hebben hoe zoiets moet.
Dan zijn er ook de encyclopedievaders. Deze mannen lijken elk babyboek wat er is uit hun hoofd geleerd te hebben om maar niet onder te hoeven doen voor hun vrouw die er zogenaamd meer verstand van zou hebben. Als een man ineens aan je vraagt: En zitten we nu in de prodromische fase, de arbeid of de expulsieve fase, dan moet je toch echt even je lachen inhouden.
Mijn favoriete types zijn de machotypes en daar zijn er heel veel van in Italië. Ik ben een stoere vent en zo’n baby kan ik echt wel aan. Totdat.. Ze zien dat hun vrouw pijn heeft en tot huilens toe naast het bed zitten als een zielig hoopje of de onderkant van hun vrouw bekijken tijdens of vlak na de bevalling of ze de navelstreng door mogen knippen. Dan zijn de macho types ineens een stuk minder macho. En dat blijft leuk.
Tenslotte is daar natuurlijk ook nog de echte metroman die zichzelf volledig in dienst stelt van zijn bevallende vrouw. Ze hoeft maar ergens naar te kijken en tadaa, hij heeft het al voor haar gehaald, gedaan etc. etc. Zij heeft pijn en hij zal er alles aan doen om die pijn te verlichten. Hij haalt eten, masseert, doet ademoefeningen, niks is hem te gek.
Welk soort man het beste is, geen idee. Maar voor mij als omstander blijft het heel leuk om dit zo te zien. Er staat denk ik ergens in de handleiding voor Italiaanse stellen: draag makkelijke kleding als u komt bevallen, want heel veel mannen dragen hier trainingsboeken tijdens de bevalling, alsof aanwezig zijn bij een bevalling een topsport is. Daarover gesproken, vandaag had ik een enige metrovader die op een gegeven moment volgens mij dacht dat hij een voetbalelftal aan het coachen was in plaats van zijn vrouw helpen bij het bevallen: (in de handen klappend) Ja ja, je kunt het wel, zet hem op, heel goed. En toen hij er ook nog bij begon te dansen hield ik het echt bijna niet meer van het lachen. Wat een feest, al die vaders.
Dan nog het ontbrekende woord uit de titel: accent. En dat is iets waar ik heel trots op ben. Ja, zegt een verloskundige, jij hebt een echt accent. Ik denk, o nee, ik klink als een Nederlander die probeert Italiaans te praten.. Nee zegt ze, je hebt echt het accent van hier, je praat echt Modeneens Italiaans. Wouw! Voor mij klinkt persoonlijk al het Italiaans als Italiaans en daarmee basta, maar ondertussen blijk ik ook nog gewoon een modenese S te hebben (wat dat mag zijn, geen idee). Dus in plaats van dat de mensen zeggen: ow, je bent een echte Brabander kunnen ze nu zeggen: Ow, je bent een echte Modenese.
Deze week heb ik het heel druk, probeer 48 uur in 5 dagen te werken om dan zaterdagmiddag NAAR NEDERLAND TE VLIEGEN!! Ik heb “paasvrij” en ga dus een paar dagen kijken hoe het in Nederland is. Heb er echt enorm veel zin in, eventjes weg van steeds maar hetzelfde riedeltje hier en ik vind het ook leuk om mijn familie in Nederland weer te zien.
Ci vediamo dopo,
Un bacio,
La sua studentessa ostetricia Ilsa
-
15 April 2014 - 18:05
Caitlin:
Hahaha ik hoop ook op een metrovader en dat dansje mag hij er zeker bij doen! Ik lig hier dubbel van het lachen :) tot over een paar weken xx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
